Gebaseerd op hun eerdere voorstelling
T O W E R, zetten Basak Layic en Mara van Nes hun onderzoek naar eenheid en afzondering voort. En voegen daar de menselijke obsessie van oneindige vooruitgang aan toe. Tijdens een residentie bij Brainwash Festival in De Brakke Grond creëerden ze een nieuw werk van 20 minuten:
Voor de voorstelling T O W E R op het Amsterdam Fringe Festival kwamen schrijver Basak Layic, regisseur Mara van Nes en acteur Sipan Sezgin Tekin twee weken samen in Theater van Deyssel (Frascati) voor een onderzoek naar verbondenheid. Voor deze 60 minuten durende voorstelling schreven ze een nieuwe mythe gebaseerd op het oude verhaal van De Toren van Babel.
4 Mei, om 21 uur, De Thomaskerk: de stilte wordt zachtjes doorbroken door het geritsel van bladzijdes. Het stilstaan wordt opgevolgd door beweging. Er wordt een boek opengeslagen, een keel geschraapt: ‘Rosa & Hannah- de (on)mogelijke revolutie’ klinkt.
Wanneer hoor je ergens bij? Wat betekent ‘wij’? Wat maakt dat er dan ook altijd een ‘zij’ is? En hoe groot kan een ‘wij’ worden?
Tijdens Konvooi Festival 2021 Trokken Pleun Peters en Mara van Nes zich 6 dagen terug op het dak van Het Entrepot in Brugge. Om temidden van alle arbeid, industrie, structuur, planningen, efficientie iets te proberen te ontstijgen.
Iets proberen te begrijpen.
Zichzelf met iets groters proberen te verbinden.
Klein te worden.
Op te lossen.
Uitzicht om inzicht te krijgen...
Wanneer we op een probleem stuiten dat de samenleving raakt, wordt in de analyse hiervan vaak ons overmatige individualisme opgemerkt. Vaak wenden we ons tot de collectiviteit voor antwoorden. Ook al heeft de geschiedenis ons keer op keer laten zien dat ook dit een prijs heeft.
Tijdens Oerol 2021 ging Mara van Nes in gesprek met verschillende artiesten rond een vuur. Ze praatte met deze makers over wat hen beweegt, waar ze vurig gepassioneerd over zijn of juist heel stil van worden. Met gespreksonderwerpen, die schurend of juist zalvend zijn, die zowel het marshmallowbrein bevredigen als het eikelbrein kick-starten.
DEGASTEN NOMAD is een groep jongeren met verschillende nationaliteiten die samenwerken om voorstellingen te maken. DEGASTEN NOMAD is ontstaan vanuit een integratie- en taalplatform genaamd BOOST in Amsterdam Oost in samenwerking met theatergroep DEGASTEN.
Theaterduo Basak Layic & Mara van Nes presenteren the Millenial Immigrant, een rollercoaster monoloog over schoon schip maken met je verleden en in het hier en nu zijn.
De eerste versie van dit rondetafelgesprek is gemaakt voor Het RRReuring Theaterfestival in Podium Mozaiek. Voor het Oerol Festival in de zomer van 2019 is een nieuwe versie gemaakt. Het ontwerp van deze tafel was gebaseerd op een pokerspel en de gespreksstructuur is geïnspireerd op het Socratischgesprek in combinatie met het concept van 'Reflexiviteit', die zijn oorsprong vindt in sociologie. Beide concepten benadrukken het belang van zelfbewustzijn als middel om meer kennis en inzicht te verwerven.
"Hoe je GEEN geld verdient aan een virale video"
Theatermakers Mara Van Nes en Sem Jonkers maakte nietsvermoedend het viral filmpje ‘horsewithnoname’ tijdens de Corona quarantaine. Grote talkshows uit o.a. Amerika en de UK doken er bovenop en de twee belanden in het Wilde Westen van op winst beluste online video licentie markt. Ze ondervonden dat het vrijwel onmogelijk is om online content vrij te delen zonder hier door een partij geld aan verdiend wordt. Daarom besloten ze om de website horsewithnoname.world op te richten om de verdien modellen van online auteursrecht aan de kaak te stellen.
HOE KUNNEN WE IN EEN TIJD VAN SOCIALE ISOLATIE VERBONDEN ZIJN?
WANNEER JE ELKAAR NIET KAN AANRAKEN,
GEEN FYSIEKE RUIMTE DEELT EN GEEN OOGCONTACT HEBT.
WANNEER ER MUREN ZIJN DIE ONS SCHEIDEN,
MAAR WE WOORDEN TE ZEGGEN HEBBEN EN LIEDEREN TE ZINGEN.
WIE HOORT ONS DAN?
In het najaar van 2018 werkten Gerbrand Bos en Mara van Nes voor het eerst samen. Ze creëerden een aantal interventies tijdens een onderzoeksweek van ontdekkingsreiziger Arita Baaijens, op basis van haar toen net verschenen boek "Paradijs in de polder". Een van de interventies in Baaijens' onderzoeksweek was 'Actual Reality'. Een wandeling door het Amstelpark met speciale "Sky-Glasses" die ze hadden ontworpen, met behulp van een gekantelde spiegel die je zicht op het bovenstaande richt.
"I HAVE ALWAYS BEEN FIGHTING FOR FREEDOM. WHEN I WAS 20 YEARS OLD I WENT TO PRISON FOR THE FIRST TIME. I WAS PLAYING A PINK FLOYD SONG IN A PUBLIC PARK, THE GUARD: SCREAMED AND POINTED AT ME (IN SYRIAN) 'THERE HE IS MASTER, I KNOW IT WAS HIM, BECAUSE HE HAS A PIANO ON HIS BACK!' (I WAS CARRYING MY GUITAR).
WHY DID I PLAY PINK FLOYD?
BECAUSE IT IS AGAINST MIND CONTROL"
De term 'Rebel' lijkt uit een ver verleden. Uit een tijd waarin overmatig okselhaar en 'het hebben van dromen' nog genoeg waarde hadden om een verschil te maken in deze wereld. Die tijden zijn voorbij. Jongeren presteren, consumeren en produceren. Wat betekent het om vandaag de dag in Amsterdam op te groeien? Kent de stad alleen jonge winnaars? Zijn er wegen buiten de gebaande paden? Is er nog ruimte voor rebellie?
