"I HAVE ALWAYS BEEN FIGHTING FOR FREEDOM. WHEN I WAS 20 YEARS OLD I WENT TO PRISON FOR THE FIRST TIME. I WAS PLAYING A PINK FLOYD SONG IN A PUBLIC PARK, THE GUARD: SCREAMED AND POINTED AT ME (IN SYRIAN) 'THERE HE IS MASTER, I KNOW IT WAS HIM, BECAUSE HE HAS A PIANO ON HIS BACK!' (I WAS CARRYING MY GUITAR).
WHY DID I PLAY PINK FLOYD?
BECAUSE IT IS AGAINST MIND CONTROL"

         ​- Tarek Muazen (Performer/Musician) 

In het najaar van 2018 ontstond er een samenwerking tussen theatergroep DEGASTEN en platform BOOST. BOOST is een ontmoetingsplek waar mensen met een vluchtelingenachtergrond en mensen uit Amsterdam-Oost samenwerken aan integratie. De meeste projecten zijn gericht op taal, zoals het taalcafé. Maar er zijn ook andere activiteiten zoals info-cafe, naaiateliers en bokslessen. We organiseerde een theaterworkshop waar iedereen aan mee kon doen. Uit deze workshopserie is een uiteenlopende groep mensen verzameld en samen hebben we een performance gemaakt die op locatie bij BOOST werd uitgevoerd.

Het werd duidelijk dat het belangrijk was om eens per week een ruimte te creëren waar niet alleen gesproken of geschreven taal het hoofdonderwerp was, maar waar veel verschillende uitdrukkingsvormen gebruikt zouden worden. We besloten te werken vanuit het concept 'vrijheid'. vrijheid om jezelf uit te drukken. Wat is vrijheid hier in Nederland in tegenstelling tot een land zonder democratie?

Het was interessant om te ontdekken dat niet iedereen zich per se vrijer voelde nadat ze het dictatorschap hadden verlaten. De vrijheid om te gaan waar je maar wilt, wordt hier in Nederland verleend, om je mening te geven, om op je eigen manier te geloven wat je wilt. Maar tegelijkertijd verlies je een fundamenteel onderdeel; de vrijheid om te kunnen communiceren en jezelf uit te drukken. En 'vluchteling' worden genoemd, leidt tot inperking van vrijheid, in de vorm van stigmatisering en vooringenomenheid.

We hebben gewerkt om verschillende stijlen te combineren; van verhalen vertellen tot abstract fysiek theater. Empowerment was een belangrijk onderdeel van het stuk. Om de vrijheid te hebben om uw verhaal te vertellen in een gecontroleerde omgeving. Voor sommigen was dit bijvoorbeeld om het publiek het verhaal te vertellen van hoe de Syrische revolutie begon in Daraa. Dit is een verhaal dat niet vaak wordt verteld, aangezien het verboden is en gevaarlijk kan zijn om in het openbaar te vertellen.

Als theatermaker vind ik het belangrijk om altijd de juiste balans te vinden tussen vrije expressie en vaste vormen om sociale kunst te creëren. Ik kan een vaste structuur leveren waarin een artiest vrij is en ook veilig om te experimenteren. Bijvoorbeeld; on scene in de piece was gebaseerd op een Amerikaans drinkspel 'never have I ever'. We hebben een ruime versie van dit spel gemaakt; als je iets gedaan hebt, begin je te lopen, als je dat niet hebt gedaan, sta je stil. Het spel begon vrij onschuldig, maar werd steeds intenser door de ervaringen van de artiesten. Ben je ooit uit de gevangenis ontsnapt? 20 geweren op je gericht gehad? Uit een brandend gebouw gesprongen? Omdat de scène ook tijdens de presentatie een improvisatie bleef, moesten de performers echt op elkaars timing voortbouwen en ruimte creëren voor onderlinge humor. Het werd een vreemd luchthartige spel gecombineerd met vreselijke scenario's van oorlogen en regimes. Het stuk eindigde met een Koerdisch vrijheidslied en een manifestatie van krijtbord-protestborden met culturele uitspraken in verschillende talen, zoals 'Never ride a camel sideways', dat steeds werd uitgewist en overschreven met nieuwe uitspraken.